فراموشى ام را به بيدارى و غفلتم را به مواظبت و كسالتم را به نشاط و سستى ام را به پايدارى و از ياد بردنم را به ياد داشتن و دورى ام را به كشش و ارتباط و ريايم را به اخلاص و خودنمايى ام را به پوشاندن و شكم را به يقين و گمانم را به حجت و انديشه ام را به فروتنى و تحير و فروماندنم را به فرمانبردارى، تبديل فرمايى. همانا براى تو نماز گزاردم و به تو روى كردم و به تو ايمان آوردم و تو را قصد كردم. پس در نماز و دعايم، رحمت و بركت قرار ده كه زشتيهايم را بپوشاند و جايگاهم را گرامى دارد و رويم را سفيد گرداند و عملم را پاكيزه كند و بار گناهم را سبك گرداند. خدايا، با آن، سنگينى ام را سبك گردان و آنچه را نزد توست بهتر از آنچه از من مى برى، قرار ده.
سپاس خداوندى كه واجبى را از من ادا كرد كه از نمازهاى واجب و نوشته شده بر مؤمنان بود. اى خداوند، اى بخشنده ترين بخشندگان.
- هر كس مى خواهد پيمانه اش را تمام گيرند، پس در پى هر نماز بگويد:
پاك و منزه است پروردگارت، پروردگار عزت، از آنچه مى گويند و سلام بر پيامبران و سپاس مخصوص پروردگار جهانيان است.
- امام باقر (عليه السلام): كمترين چيزى كه از دعا، پس از (نماز) واجب كفايت مى كند، اين است كه بگويى: خدايا، همانا من هر نيكى را كه به آن آگاهى دارى، از تو مى خواهم و از هر بدى كه به آن دانايى، به تو پناه مى برم. خدايا، همانا من آسايش در همه كارهايم را از تو مى خواهم و از رسوايى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه مى برم (1).
- امام صادق (عليه السلام): هر كس در پى نماز واجب بگويد: " خود و خانواده و فرزندانم و هر كس كه نگهداريش با من است را، به خداى بزرگ و شكوهمند مى سپارم و به خدايى كه همه چيز در برابر بزرگى اش