درود فرست، از آتش رهاييم ده، آسوده از دنيا ببر و به سلامت وارد بهشت گردان. آغاز دعايم را رستگارى، ميان آن را كاميابى و پايان آن را نيكويى قرار ده، كه تنها تو به نهانها بسيار دانايى. سپس فرمود: اين از امور نهانى است كه پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) به من آموخت و فرمان داد آن را به حسن و حسين نيز بياموزم.
- امام صادق (عليه السلام): پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) روزى به اصحابش فرمود: آيا اگر هر چه لباس و ظرف داريد گرد آوريد و روى هم بنهيد، فكر مى كنيد به آسمان برسد؟ گفتند: نه اى پيامبر خدا، فرمود: آيا شما را به چيزى راهنمايى نكنم كه ريشه اش در زمين و شاخه اش در آسمان باشد؟ گفتند: چرا، اى پيامبر خدا. فرمود: هر يك از شما كه از نماز واجبش فارغ شد، سى بار بگويد: " و خدا پاك و منزه است، سپاس براى خداست و جز خداوند، هيچ خدايى نيست و خدا بزرگتر است ". همانا ريشه اين ها در زمين و شاخه آن ها در آسمان است. آن ها خرابى، آتش، غرق شدن، در چاه افتادن، خوراك درنده شدن، مرگ بد و بلاى آسمانى را كه در آن روز بر بنده فرود مى آيد، دفع مى كنند و آن ها ماندگارند.
- پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله): در پى هر نماز مى گويى: خدايا از نزد خود مرا ره بنما و از فضل و بخششت بر من فرو ريز و از رحمتت بر من بگستر و از بركتهايت، بر من فرو فرست.
- امام على (عليه السلام) - از دعاى ايشان پس از نماز واجب -: خدايا، براى تو نماز گزاردم و حال آنكه مى دانى در نمازم، نقص و شتاب و فراموشى و غفلت و كسالت و سستى و از ياد بردن و ريا و خودنمايى و شك و دورى و گمان و عجب و انديشه كردن و فروگذاشتن از كمال واجبت، مى باشد. اى خداى من، از تو مى خواهم بر پيامبر و خاندانش درود فرستى و نقص نمازم را به تمام، و شتابم را در آن به تأمل و استوارى و