مدح و تنزيه و سخن گفتن (با خدا) و دعاست.
- نماز، ستون دين و در آن ده ويژگى است: زينت چهره، نور دل، آسايش تن، انس گورها، فرو آورنده رحمت، چراغ آسمان، سنگينى ميزان، خشنودى پروردگار، بهاى بهشت و پرده اى از آتش است. هر كس آن را بر پا كند، دين را بر پا داشته و هر كس آن را رها كند، دين را نابود كرده است.
- خداوند فرشته اى به نام سخائيل دارد كه براى نمازگزاران هنگام هر نماز براتهايى از پروردگار بزرگ جهانيان مى گيرد. پس هنگامى كه مؤمنان صبح بر مىخيزند و وضو مى گيرند و نماز صبح را مى خوانند، براتى را براى آنان از خداى عز وجل مى گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداى جاويدم. بندگانم، شما را در پناه خود قرار دادم و در سايه حمايت و نگاهبانى خود در آوردم. به عزتم سوگند، شما را وا نمى گذارم و گناهانتان تا ظهر آمرزيده شده است. پس هنگام ظهر كه بر مىخيزند و وضو مى گيرند و نماز مى خوانند، براى آنان برات دوم را از خداى عز وجل مى گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداى توانايم. بندگانم، بديهايتان را به نيكى تبديل كردم و گناهان كوچكتان را آمرزيدم و به سبب خشنوديم از شما، در منزلگه شكوه جايتان دادم.
پس هنگام عصر كه بر مىخيزند و وضو مى گيرند و نماز مى خوانند، برات سوم را براى آنان از خداى عز وجل مى گيرد كه در آن نوشته شده است:
من خداى بزرگم. يادم شكوهمند و قدرتم بسيار است. بندگان من، كالبدهايتان را بر آتش حرام كردم وشما را در جايگاه نيكان، نشاندم و با رحمتم تبهكارى تبهكاران را از شما دور كردم.
پس هنگام مغرب كه بر مىخيزند و وضو مى گيرند و نماز مى خوانند، برات چهارم را براى آنان از خداى عز وجل مى گيرد كه در آن