اين است: خدايا همانا تو مرا از آن - يعنى از زمين - آفريدى و (معناى) سربرداشتن: و ما را از آن خارج كردى و (معناى) سجده دوم: و به آن باز مى گردانى و (معناى) سربرداشتن از سجده دوم: و بار ديگر ما را از آن خارج مى كنى. آن مرد گفت: (معناى) بلند كردن پاى راست و افكندن [بر] پاى چپ در تشهد چيست؟ فرمود: حقيقتش اين است: خدايا، باطل را بميران و حق را بر پادار (1).
- امام على (عليه السلام) - در معناى گفته امام جماعت: السلام عليكم - فرمود: همانا امام، گفته خدا را تفسير مى كند و در ترجمه آن به جماعت نمازگزار مى گويد (اين نماز) امانى براى شما از عذاب خدا در روز قيامت، است.
- جابر بن عبد الله انصارى: با مولايمان امير مؤمنان (عليه السلام) بودم كه مردى را ديد به نماز ايستاده است. پس به او فرمود: اى مرد، آيا حقيقت نماز را مى دانى؟ عرض كرد: اى مولاى من، آيا نماز حقيقتى غير از عبادت دارد؟ پس فرمود: آرى. سوگند به كسى كه محمد را به نبوت برانگيخت هيچ پيامبرى را به كارى از كارها بر نيانگيخته، جز اينكه متشابه و تأويل و تنزيل دارد و همه اين ها بر عبادت، دلالت مى كنند. پس آن مرد عرض كرد: اى مولاى من مرا از آن آگاه كن.
حضرت فرمود: حقيقت (هفت) تكبير آغازين تو كه با آن كارهايى را بر خود حرام مى كنى اين است: هنگامى كه الله اكبر نخست را مى گويى، در دلت بگذرانى: خدا بزرگتر از آن است كه به برخاستن و نشستن توصيف شود. و در تكبير دوم، به حركت و سكون و در سوم، به جسم بودن يا تشبيه به چيزى كردن يا با چيزى مقايسه كردن توصيف شود و در تكبير چهارم در دلت مى گذرانى: (خدا بزرگتر از آن است) كه حالتهاى گوناگون بر او عارض شود يا بيماريها او را بيازارد و در تكبير