مسأله 1751 - اگر كفاره بر انسان واجب شود، و چند سال آن را بجا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمىشود.
مسأله 1752 - كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نبايد به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، ولى چنانچه فقير، داراى عائله باشد انسان مىتواند، براى هر يك از عيالات فقير او اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد، به شرطى كه سهم هر كدام را جدا از سهم ديگران ندهد، بلكه سهم همه را روى هم بريزد و يك جا تحويل دهد.
مسأله 1753 - كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد و اگر نمىتواند سه روز روزه بگيرد، و بنابر احتياط مستحب شصت فقير را طعام بدهد.
جاهايى كه فقط قضاى روزه واجب است مسأله 1754 - در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست:
اول: اگر در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسأله (1640) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود.
دوم: اگر عملى كه روزه را باطل مىكند بجا نياورد، ولى نيت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد.
سوم: اگر آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند، و با حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد.