دمل خوب نشده است، مىتواند با آن خون، نماز بخواند و همچنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده يا دوائى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده در بدن يا لباس او باشد.
مسأله 862 - اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مىشود و شستن آن آسان است و به اندازه درهم يا بيشتر باشد در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله 863 - اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود جايز نيست با آن نماز بخواند، ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مىشود با رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعى ندارد.
مسأله 864 - اگر از توى دهان و بينى و مانند اينها به بدن يا لباس برسد، براى نماز بايد آب بكشد و نمى تواند با آن نماز بخواند ولى با خون بواسير مىشود نماز خواند اگر چه دانه‌هايش در داخل باشد.
مسأله 865 - كسى كه بدنش زخم است اگر در بدن يا لباس خود خونى ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، با آن نماز خواندن مانعى ندارد.
مسأله 866 - اگر چند زخم در بدن باشد و طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود تا وقتى همه خوب نشده‌اند نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد. ولى اگر بقدرى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود هر كدام كه خوب شد، بايد براى نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 867 - اگر سر سوزنى خون حيض در بدن يا لباس نمازگزار باشد نماز او باطل است و بنابر احتياط واجب نبايد خون نفاس و استحاضه در بدن يا لباس نمازگزار باشد، و بهتر است از خون حيوان حرام گوشت بپرهيزد. ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد در صورتى كه روى هم كمتر از درهم باشد (كه تقريبا