مىكند انجام دهد، مثلا غذاى حرامى بخورد، يك كفاره كافى است.
مسأله 1738 - اگر روزه دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد، چنانچه عمدا آن را فرو ببرد، روزه اش باطل است، و بايد قضاى آن را بگيرد، و كفاره هم بر او واجب مىشود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن خون يا غذائى كه از صورت غذا بودن خارج شده به دهان او بيايد، و عمدا آن را فرو ببرد، بايد قضاى آن روزه را بگيرد، و بنابر احتياط كفاره جمع هم بر او واجب مىشود.
مسأله 1739 - اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل كند بايد يك بنده آزاد كند، يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد يا به شصت فقير اطعام دهد.
مسأله 1740 - كسى كه مىتواند وقت را تشخيص دهد اگر بگفته كسى كه مىگويد مغرب شده افطار كند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است بنابر احتياط قضاء و كفاره بر او واجب است.
مسأله 1741 - كسى كه عمدا روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد، كفاره او ساقط نمىشود، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد كند، بنا بر احتياط كفاره بر او واجب است.
مسأله 1742 - اگر عمدا روزه خود را باطل كند، و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود كفاره بر او واجب نيست.
مسأله 1743 - اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست، همچنين است اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب