عيبهايى كه بواسطه آنها مىشود عقد را به هم زد مسأله 2448 - اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از هفت عيب را دارد مىتواند عقد را به هم بزند به شرط آن كه معلوم شود كه عيب پيش از عقد بوده اول: ديوانگى. دوم: مرض خوره. سوم: مرض برص (پيسى). چهارم: كورى.
پنجم: زمين گير بودن و در حكم آن است شلى كه شل بودن او واضح باشد. ششم:
آن كه افضا شده يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد ولى اگر راه حيض و غائط او يكى شده باشد به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود. هفتم: آن كه گوشت، يا استخوانى يا غدهاى در فرج او باشد كه مانع نزديكى شود.
مسأله 2449 - زن نيز مىتواند در چهار صورت عقد را به هم بزند:
اول: ديوانه بودن شوهر، اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهرش پيش از عقد ديوانه بوده يا آن كه بعد از عقد چه پيش از نزديكى يا بعد از آن ديوانه شود مىتواند عقد را به هم بزند.
دوم: نداشتن آلت مردى، چنانچه زن بعد از عقد بفهمد كه شوهرش پيش از عقد آلت مردى نداشته يا بعد از عقد پيش از نزديكى آلت او بريده شده مىتواند عقد را به هم بزند.
سوم: ناتوانى از نزديكى جنسى، اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهرش مرضى دارد كه نمىتواند وطى و نزديكى نمايد هر چند آن مرض بعد از عقد و پيش از نزديكى عارض شده باشد مىتواند عقد را به هم بزند.
چهارم: بيضههاى او را كشيده باشند، چنانچه زن بعد از عقد بفهمد كه بيضههاى شوهرش را كشيدهاند مىتواند عقد را به هم بزند. در تمام چهار صورتى كه ذكر شد زن مىتواند بدون طلاق عقد را به هم بزند. ولى در صورت سوم كه ناتوانى جنسى دارد لازم است كه زن به مجتهد جامع الشرائط يا به وكيل او