آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است.
مسأله 187 - براى پاك شدن كف پا و ته كفش نجس، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه با كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، نجاست بر طرف شود.
مسأله 188 - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن، پاك مىشود.
مسأله 189 - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس، با راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود پاك مىگردد.
مسأله 190 - كسى كه با دست و زانو راه مىرود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود، پاك شدن دست و زانوى او بوسيله راه رفتن محل اشكال است. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.
مسأله 191 - اگر بعد از راه رفتن ذره هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمىشود، در كف پا يا ته كفش بماند بنابر احتياط واجب بايد آن ذره ها را هم بر طرف كرد، ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.
مسأله 192 - توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمىرسد بواسطه راه رفتن پاك نمىشود و پاك شدن كف جوراب بواسطه راه رفتن، محل اشكال است، ولى اگر كف جوراب از پوست باشد بوسيله راه رفتن پاك مىشود.
3 - آفتاب مسأله 193 - آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهائى را كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و هم چنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند و جزء ساختمان حساب مىشود با شش شرط پاك مىكند. اول: آن كه چيز نجس تر باشد پس اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب