قرآن كريم و سنت شريف بر نقش اعجاز گونه نماز در سازندگى فرد و جامعه، تأكيد مى ورزند.
افراد بسيارى سرمايه حيات وعمر را در انديشه سازندگى و انجام تمرين هايى جهت يافتن راه تكامل، خرج كرده و در طلب مرشد راه، برخاسته و از ذكرها و وردها و رياضتها، براى طى كردن منزلگاه هاى كمال و مراحل مكاشفه و عرفان، يارى جسته اند، ولى فراوان در دام مكارانى افتاده اند كه از سير و سلوك، جز نام آن هيچ نمى دانند و آن را وسيله نان خوردن و كسب شهرت و در بند كشيدن همه جانبه مريدان نادان خويش، ساخته اند.
ره پويان بيدار و مسلمانان روشن بين راستين مى دانند كه نماز، بهترين درس سير و سلوك و خودسازى، نزديكترين راه براى مبارزه با تهاجم فرهنگى دشمنان اسلام و نتيجه بخش ترين جهاد براى تحقق ارزش هاى انسانى و پياده كردن معارف ناب اسلام در جوامع بشرى است.
در سفارش اخلاقى گرانبهاى امام خمينى - رضوان الله تعالى عليه - به فرزند عزيزش حاج سيد احمد - ره - مى خوانيم: كه خودخواهى ريشه مصيبت هاى بشرى است و كوشش براى درمان اين ريشه تباهى است كه جهاد اكبر نام دارد و پيروزى در اين جبهه به اصلاح تمام گستره زندگى مى انجامد.
امام پس از روشن كردن اين مفاهيم، نماز را راه تحقق اين پيروزى مى بيند و مى گويد:
" فرزندم، از خودخواهى و خود بينى به درآى كه اين ارث شيطان است، كه به واسطه خود بينى و خود خواهى از امر خداى تعالى به خضوع براى ولى و صفى او جل وعلا سرباز زد. و بدان كه تمام گرفتاريهاى بنى آدم از اين ارث شيطانى است كه اصل اصول فتنه است، و شايد آيه شريفه * (وقاتلوهم حتى لاتكون فتنة ويكون الدين لله) * (1) در بعض مراحل آن، اشاره به جهاد اكبر و مقاتله