خود را به 12 ساعت و 12 ساعت تقسيم كنند و 12 ساعت را براى خودشان روز و 12 ساعت را شب قرار بدهند و در دوازده ساعتى كه آن را روز قرار دادهاند اعمال روزانهاى را كه شرح داده شد انجام بدهند و در دوازده ساعتى را كه شب قرار دادهاند اعمال شب را به انجام برسانند، و اگر اين تقسيم را بطور اجتماعى انجام بدهند تا همگان برنامهاى منظم و منسجم داشته باشند بهتر است.
نماز كسانى كه شغلشان سفر كردن است مانند خلبانها و كشتيبانها و رانندگان ماشين در صورتى كه حركت آنها در مسافت شرعى (رفت و برگشت هشت فرسخ و بيشتر) انجام بگيرد نمازشان را تمام بخوانند و بايد در ماه رمضان روزه بگيرند و هر گاه در وطن خود ده روز بمانند يا در نقطهاى - در ضمن مسافرت خود - قصد اقامه ده روز بكنند در سفر اول نمازشان شكسته مىشود و روزه خود را بايد بخورند و از سفر دوم به بعد نمازشان تمام است و روزه مىگيرند و مثل اين است احكام كسانى كه شغل خود را ضمن مسافرت انجام مىدهند مانند تاجرى كه در ضمن مسافرت كردن متاع خود را مىفروشد و مىخرد و مثلا طبيبى كه براى طبابت و معلمى كه براى تعليم هر روز يا هر هفتهاى يك روز يا دو روز از تهران به كرج مىرود و بر مىگردد.
مسأله 2 - كسانى كه در حوزههاى علميه يا دانشگاهها مشغول تحصيل هستند در صورتى كه اقامت خود را در شهرى كه آن حوزه و يا آن دانشگاه در آن واقع شده است محدود به مدت معينى مثل 2 سال و 5 سال نكنند و همچنين كارمندان ادارات در صورتى كه مدت ماندنشان در