روزه‌هاى حرام و مكروه مسأله 1736 - روزه عيد فطر و قربان حرام است و نيز روزى را كه انسان نمىداند آخر شعبان است، يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد حرام مىباشد.
مسأله 1737 - اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، جايز نيست روزه بگيرد بلكه اگر حق شوهر از بين نرود، احتياط واجب آن است كه بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.
مسأله 1738 - اولاد با نهى پدر و مادر مخصوصا در صورتى كه روزه گرفتن آنها موجب اذيت پدر و مادر باشد از گرفتن روزه مستحبى خوددارى كنند.
مسأله 1739 - كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
مسأله 1740 - اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
مسأله 1741 - كسى كه عقيده‌اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 1742 - غير از روزه‌هائى كه گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.
مسأله 1743 - روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان مكروه است.