مسأله 1167 - اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى انسان پيش آيد، نمىتواند نماز را به هم بزند، ولى اگر به قدرى فكر كند كه شك پابرجا شود به هم زدن نماز مانعى ندارد.
شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد مسأله 1168 - شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از اين قرار است:
اول: شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن، گذشته است: مثل آن كه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.
دوم: شك بعد از سلام نماز.
سوم: شك بعد از گذشتن وقت نماز.
چهارم: شك كثير الشك يعنى كسى كه زياد شك مىكند.
پنجم: شك امام در شماره ركعتهاى نماز، در صورتى كه مأموم شماره آنها را بداند و همچنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند.
ششم: شك در نماز مستحبى.
1 - شك در چيزى كه محل آن گذشته است مسأله 1169 - اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را انجام داده يا نه، مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد نشده، مثلا به ركوع نرفته است بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد يعنى حمد را بخواند و اگر مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد شده، مثلا به ركوع رفته است به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1170 - اگر در بين خواندن آيهاى شك كند كه آيه پيش را خوانده يا نه، يا وقتى آخر آيه را مىخواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.