و دو پاى خود را نزديك هم قرار داد به گونه اى كه ميان دو پايش به اندازه سه انگشت باز فاصله بود و انگشتان پا را رو به قبله داشت و آن ها را از قبله منحرف نساخت و با فروتنى تكبير گفت. سپس حمد و " قل هو الله احد " را شمرده خواند. آن گاه به اندازه يك نفس، در همان حال ايستادن، درنگ كرد. سپس دو دست خود را تا رو به روى صورت بالا آورد و در همان حال ايستادن تكبير گفت. آن گاه به ركوع رفت و با دستانى كه انگشتانش باز بود، زانوى خود را گرفت و زانو را به عقب داد تا پشت حضرت كاملا صاف شد، به گونه اى كه به سبب صافى پشت و كشيدگى گردن، اگر قطره اى آب يا روغن بر پشت حضرت ريخته مى شد، از جايش تكان نمى خورد. دو چشمش را بست، سپس سه بار شمرده فرمود: " سبحان ربى العظيم وبحمده ". آن گاه راست ايستاد و چون استقرار كامل پيدا كرد، فرمود: " سمع الله لمن حمده ".
سپس در حال ايستاده تكبير گفت و دست ها را تا رو به روى صورت بالا آورد. آن گاه سجده كرد و دست ها را در حالى كه انگشتانش كنار هم و بدون فاصله بود، در جلوى زانو و برابر صورت نهاد و سه بار گفت: " سبحان ربى الاعلى وبحمده " و در حالت سجده هيچ جاى بدن را بر جاى ديگر قرار نداد و بر هشت استخوان سجده كرد: دو كف دست، دو زانو، دو انگشت شست پا، پيشانى و بينى و فرمود: لازم است سجده بر هفت تاى اين ها قرار گيرد و اين همان است كه خداوند در قرآن فرموده است كه: " و همانا سجده گاهها براى خداست پس در كنار خداوند هيچ كس را مخوان " و اين هفت جا، پيشانى و دو كف دست و دو زانو و دو شست پاست و نهادن بينى بر زمين مستحب است. سپس امام سر از سجده برداشت و چون درست به حالت نشسته درآمد تكبير گفت. آن گاه بر ران چپ نشست و روى پاى راست را بر كف پاى چپ