مسأله 13 - اگر كسى سر نتراشيد و تقصير نكرد در منى و از آنجا كوچ كرد بايد مراجعت كند و عمل را انجام دهد، و فرقى نيست در اين حكم بين كسى كه عمدا ترك كرده يا نسيانا و سهوا يا بواسطه مسأله ندانستن.
مسأله 14 - اگر براى اين شخص ممكن نشود برگشتن به منى هر جا كه هست سر بتراشد يا تقصير كند، و موى خود را بفرستد به منى در صورت امكان، و مستحب است كه مو را در منى دفن كند در محل خيمه خود.
مسأله 15 - جائز نيست طواف حج بكند قبل از تقصير يا سر تراشى، و هم چنين سعى را جائز نيست جلو بيندازد.
مسأله 16 - اگر قبل از سر تراشى يا تقصير طواف و سعى كند از روى سهو يا جهل به حكم، بايد برگردد و سر بتراشد يا تقصير كند، و پس از آن طواف و نماز آن و سعى را بجا آورد، و اگر نمىتواند به منى برگردد هر جا هست سر بتراشد و تقصير كند و اعاده كند طواف و نماز و سعى را.
مسأله 17 - اگر از روى علم و عمد اين كار را كرده بايد علاوه بر اعاده طواف و نماز و سعى يك گوسفند ذبح كند.
مسأله 18 - اگر فقط طواف را از روى علم و عمد مقدم داشته گوسفند لازم است، و اگر فقط سعى را مقدم داشته گوسفند لازم نيست، لكن بايد اعاده كند آن را بعد از حلق يا تقصير و طواف و نماز آن.
مسأله 19 - اگر از روى علم يا جهل يا نسيان بعد از طواف يا سعى يا هر دو، سر را تراشيد يا تقصير كرد، احتياط آن است كه اعاده كند تا ترتيب حاصل شود، و اگر تكليفش سر تراشى بوده تيغ را بسر بكشد احتياطا.
مسأله 20 - به احتياط واجب بايد در منى اول رمى جمره كند و بعد از آن ذبح كند و بعد تقصير يا حلق.
مسأله 21 - اگر بر خلاف ان ترتيب عمل كند پس اگر از روى غفلت و سهو بوده اعاده لازم نيست، و اگر از روى جهل به مسأله بوده بعيد نيست كه اعاده نخواهد و احتياط به اعاده است، و اگر از روى علم و عمد بوده در صورت امكان احتياط را