فصل ششم در بيتوته به منى است و در آن چند مسأله است:
مسأله 1 - واجب است بر حاج كه شب يازدهم ذى الحجه و شب دوازدهم را در منى بيتوته كند، يعنى در آنجا بماند از غروب آفتاب تا نصف شب.
مسأله 2 - چند طايفه بايد در شب سيزدهم نيز تا نصف شب بمانند:
اول - كسى كه صيد كرده است در احرام، و احتياط واجب آنست كه اگر صيد را گرفته باشد و نكشته باشد شب سيزدهم را بماند، لكن غير از صيد كردن چيزهاى ديگر كه از صيد بر محرم حرام است مثل خوردن گوشت صيد و نشان دادن صيد به صياد و غير آن را اگر اجتناب نكرده واجب نيست بيتوته شب سيزدهم.
دوم - كسى كه نزديكى با زن كرده در احرام چه در قبل و چه در دبر و چه با زن خود يا اجنبيه. ولى غير از جماع كارهاى ديگر مثل بوسيدن و لمس و غير آن را اگر اجتناب نكرده واجب نمىشود بيتوته شب سيزدهم.
سوم - كسى كه در روز دوازدهم كوچ نكرد از منى و غروب شب سيزدهم را درك كرد.
مسأله 3 - چند طايفه اند كه واجب نيست در شبهاى يازده و دوازده و سيزدهم در منى بمانند:
اول - بيماران و پرستاران آنها، و ديگر كسانى كه براى آنها مشقت داشته باشد ماندن به هر عذرى كه باشد.
دوم - كسانى كه ترس آن دارند كه اگر شب را بمانند مال آنها در مكه از بين