فصل سوم در وقوف به مشعر الحرام و در آن چند مسأله است:
مسأله 1 - بعد از آن كه از وقوف به عرفات در مغرب شب دهم فراغت حاصل شد، بايد كوچ كند به مشعر الحرام كه محل معروفى است و حدود معينى دارد.
مسأله 2 - احتياط واجب آن است كه شب دهم را تا طلوع صبح در مشعر الحرام بسر ببرد و نيت كند اطاعت خدا را در اين بسر بردن شب.
مسأله 3 - چون صبح طلوع كرد نيت وقوف به مشعر الحرام كند تا طلوع آفتاب، و چون اين وقوف، عبادت خداوند است بايد با نيت خالص از رياء و خود نمايى وقوف كند، و الا حج او در صورت رياء كردن با عمد و علم باطل خواهد شد.
مسأله 4 - اقوى جواز كوچ كردن بلكه استحباب آن است كمى قبل از طلوع آفتاب به نحوى كه قبل از طلوع آفتاب از وادى " محسر " تجاوز نكند و اگر تجاوز كرد گناهكار است ولى كفاره بر او نيست و احتياط آن است كه وقتى حركت كند كه قبل از طلوع آفتاب وارد وادى محسر نشود.
مسأله 5 - واجب است از طلوع صبح تا كمى قبل از طلوع آفتاب (بطورى كه در مسأله پيش گفته شد) در مشعر بمانند، لكن تمام آن ركن نيست بلكه ركن وقوف كمى از بين الطلوعين است اگر چه به قدر يك دقيقه باشد، پس اگر كسى وقوف بين الطلوعين را يكسره ترك كند به تفصيلى كه مىآيد حج او باطل خواهد شد.
مسأله 6 - جائز است براى كسانى كه عذرى دارند قدرى كه شب در مشعر توقف كردند كوچ كنند به منى مثل زنها و بچه ها و بيماران و پير مردان و اشخاص ضعيف و