سؤال كرد: (از آن پس چه عملى افضل است؟) فرمود: (امر به معروف و نهى از منكر).
سپس پرسيد: (كدام عمل در پيشگاه خداوند مبغوض‌ترين اعمال است؟) حضرتش در پاسخ فرمودند: (براى خداوند شريك قرار دادن).
سؤال كرد: (بعد از آن كدام عمل مبغوض‌تر است؟) فرمود: (امر به منكر و نهى از معروف).
حضرت امير مؤمنان (عليه السلام) مردم را در رابطه با انجام اين دو وظيفه بر چهار دسته تقسيم نموده فرمودند:
1 - برخى از افراد منكر را با دست و زبان و دل خود انكار مىكنند.
اين قبيل افراد خصلت‌هاى خير و نيكو را بسر حد كمال رسانيده‌اند.
2 - بعضى از اشخاص منكر را با زبان و دل خود انكار مىكنند ولى در عمل براى جلوگيرى از آن به فعاليت نمىپردازند.
اين نوع اشخاص دو خصلت از خصلت‌هاى خير را انجام داده، ولى يكى از آنها را (كه فعاليت عملى براى جلوگيرى از منكر است) ضايع گذاشته‌اند.
3 - بعضى از افراد فقط در دل خود از منكرات بيزارند، ولى با زبان و دست خود براى جلوگيرى از منكر اقدام نمىكنند.
اين قبيل افراد دو خصلت شرافتمند را ضايع گذاشته و تنها به يك خصلت اكتفا مىكنند.
4 - دسته‌اى از افراد بطور كلى در برابر منكرات و معاصى كه مىبينند بىتفاوت مىباشند، نه با دل و نه با زبان و نه با دست خود به جلوگيرى از منكر نمىپردازند، اينها هر چند در ظاهر به نام انسانهاى زنده نفس مىكشند، ولى در حقيقت مردگانى هستند.
بعد از آن فرمود: (تمام اعمال نيك، حتى جهاد در راه خدا در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر، مانند قطره‌اى در برابر درياى خروشان مىباشند). (در اين