بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد بايد از آن خوددارى كنند، ولى خوراندن غذاهائى كه نجس شده است به طفل، حرام نيست.
مسأله 142 - فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مىشود آن را آب كشيد، اگر نجس بودن آن را به طرف نگويند، اشكال ندارد، ولى چنانچه انسان بداند كه عاريه گيرنده و خريدار آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مىكنند بايد نجاستش را به آنها بنابر احتياط واجب بگويد.
مسأله 143 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند لازم نيست به او بگويد.
مسأله 144 - اگر جائى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد.
مسأله 145 - اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانها بگويد، اما اگر يكى از مهمانها بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه مىداند كه به واسطه نگفتن خود او هم نجس مىشود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.
مسأله 146 - اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود، اگر بداند كه صاحبش آن چيز را در خوردن و آشاميدن استعمال مىكند، واجب است به او بگويد.
مسأله 147 - بچه مميزى كه خوب و بد را مىفهمد اگر چه تكليفش هم نزديك است، اگر بگويد چيزى را آب كشيدم دوباره بايد آن را آب كشيد، ولى اگر بگويد چيزى كه در دست او است، نجس است، احتياط واجب آن است كه از آن اجتناب كنند.