مسأله 9 - اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند از دنيا برود بايد از مجتهد زنده تقليد كند. ولى كسى كه در بعضى از مسائل به فتواى مجتهدى عمل كرده، بعد از آمدن آن مجتهد مىتواند در همه مسائل از او تقليد كند، مگر اين كه مجتهد زنده اعلم از ميت باشد، كه در اين صورت رجوع به آن زنده واجب است.
مسأله 10 - اگر در مسأله‌اى به فتواى مجتهدى عمل كند و بعد از مردن او در همان مسأله به فتوى مجتهد زنده رفتار نمايد، دوباره نمىتواند آن را مطابق فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته است انجام دهد، ولى اگر مجتهد زنده در مسأله‌اى فتوى ندهد و احتياط نمايد و مقلد مدتى به آن احتياط عمل كند، دوباره مىتواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته عمل نمايد، مثلا اگر مجتهدى گفتن يك مرتبه (سبحان الله والحمد لله ولا إله الا الله والله اكبر) را در ركعت سوم و چهارم نماز كافى بداند و مقلد مدتى به اين دستور عمل نمايد و يك مرتبه بگويد، چنانچه آن مجتهد از دنيا برود و مجتهد زنده احتياط واجب را در سه مرتبه گفتن بداند و مقلد مدتى به اين احتياط عمل كند و سه مرتبه بگويد دوباره مىتواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته برگردد و يك مرتبه بگويد.
مسأله 11 - مسائلى را كه انسان غالبا به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد.
مسأله 12 - اگر براى انسان مسأله‌اى پيش آيد كه حكم آن را نمىداند مىتواند صبر كند تا فتواى مجتهد اعلم را بدست آورد، يا اگر احتياط ممكن است، به احتياط عمل نمايد، بلكه اگر احتياط ممكن نباشد، چنانچه از انجام عمل، محذورى لازم نيايد بنابر يك طرف بگذارد تا استعلام نمايد. پس اگر معلوم شد كه مخالف واقع يا گفتار مجتهد بوده، دوباره بايد انجام دهد.
مسأله 13 - اگر كسى فتواى مجتهدى را به ديگرى بگويد، چنانچه فتواى آن مجتهد عوض شود لازم نيست به او خبر دهد كه فتوى عوض شده ولى اگر بعد از گفتن فتوى