6 - س - كسى را روز عيد قبل از حلق دستگير كرده‌اند و او را به ايران فرستاده‌اند آيا رفقاى او مىتوانند از او نيابت كنند و بقيه اعمال را انجام دهند يا خير و چگونه از احرام خارج مىشود؟
ج - بدون اين كه خودش نايب بگيرد نيابت صحيح نيست، و براى خارج شدن از احرام بايد به منى بيايد و حلق يا تقصير كند و اعمال مترتبه را انجام دهد و اگر نمىتواند برود در حمل خودش حلق يا تقصير نمايد و بنابر احتياط موهاى خود را به منى بفرستد، و بايد براى اعمال مترتبه نايب بگيرد.
7 - س - افرادى كه هر سال به حج مىروند - از قبيل خدمه كاروانها - در محل خود از كسى نيابت قبول مىكنند، ولى در ميقات بر اثر اشتغال زياد از نيابت غافل و محرم مىشوند، بعد كه متوجه شدند دو باره نيت نيابت مىكنند، آيا حج نيابتى آنان درست است يا حج براى خودشان حساب مىشود؟
ج - بايد عمره و حج را به همان نيت اول اتمام كنند، و احرام دوم صحيح نيست مگر آن كه احرام اول باطل باشد، مثل اين كه حج بر او واجب نبوده و نيت حجة الاسلام كرده باشد.
8 - س - شخصى در ميقات براى خودش محرم مىشود و تلبيه مىگويد، بعد به فكر مىافتد كه چون خودش حج واجب را در سالهاى گذشته بجا آورده، براى پدر يا مادر يا يكى از خويشاوندان ديگرش حج تبرعى بجا آورد، آيا مىشود با نيت عدول كند، و يا دوباره به نيت شخص مورد نظر محرم شود يا خير؟
ج - اگر به احرام صحيحى محرم شده، نمىتواند نيت را عوض كند و بايد عملش را به همان نيتى كه در احرام داشته، اتمام كند.
9 - س - نايبى در احرام عمره تمتع بعد از اين كه وارد مكه شد شك مىكند كه نيت نيابت كرده يا نه، آيا بايد به ميقات بر گردد و مجددا به نيابت محرم شود، يا اصلا حج براى خودش حساب مىشود و ديگر نمىتواند نايب باشد؟
ج - در نيت خطور لازم نيست، اگر انگيزه او در حال احرام نيابت بوده عمل را به نيابت انجام دهد، و اگر در داعى و انگيزه هم شك دارد بايد اعمال را به نيت اجمالى (همان نيت در احرام) اتمام كند، و در نيابت به آن اكتفا نمىشود.