به تفصيلى كه در طواف گذشت.
مسأله 20 - اگر از روى فراموشى زياد كند بر سعى چه كمتر از يك مرتبه يا بيشتر سعى او صحيح است، و بهتر آنست كه زائد را رها كند، گرچه بعيد نيست كه بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.
مسأله 21 - اگر سعى را كم كند سهوا واجب است آن را اتمام كند هر وقت يادش بيايد، و اگر به وطن خود مراجعت كرده و براى او مشقت ندارد بايد مراجعت كند، و اگر نمىتواند يا مشقت دارد بايد نائب بگيرد.
مسأله 22 - اگر كمتر از يك مرتبه سعى كرد و بقيه را فراموش كرد بياورد، احتياط واجب آن است كه سعى را از سر بگيرد، و اگر بعد از تمام كردن يك مرتبه يا بيشتر فراموش كرد به هفت مرتبه برساند جائز است از همانجا سعى را تمام كند، لكن احتياط آن است كه اگر چهار مرتبه را تمام نكرده تمام كند و از سر بگيرد.
مسأله 23 - به اتمام كردن سعى حلال نمىشود بر او آنچه حرام شده بود بواسطه احرام.
مسأله 24 - اگر فراموش كرد بعض سعى را در عمره تمتع پس به گمان اين كه أعمال عمره تمام شده از احرام خارج شد و بعد از آن نزديكى با زنان كرد واجب است برگردد و سعى را تمام كند، و احتياط واجب آن است كه يك گاو براى كفاره ذبح كند.
مسأله 25 - اگر فراموش كرد بعض سعى را در عمره تمتع و تقصير كرد و بعد از آن نزديكى با زنان كرد احتياط واجب آن است كه به دستور مسأله سابق عمل كند، بلكه احتياط واجب آن است كه در اين دو حكم سعى در غير عمره تمتع را نيز ملحق به تمتع كند در كفاره و اتمام.
مسأله 26 - اگر شك كند در عدد رفت و آمدها بعد از تقصير اعتناء نكند، و اگر شك كند بعد از آن كه از عمل فارغ شد و منصرف شد چون بنا گذارى بر اتمام و اعتناء نكردن به شك خالى از اشكال نيست احتياط آن است كه آنچه احتمال نقص مىدهد اتمام كند، خصوصا اگر شك در ناقص گذاشتن در اين باشد كه عمدا براى حاجتى ترك كرده است سعى را كه بر گردد و اتمام كند كه در اين صورت وجوب اتمام بعيد