مسأله 9 - اگر از روى فراموشى مقدم بدارد سعى را بر طواف اقوى آن است كه آن را اعاده كند و هم چنين است اگر از روى ندانستن مسأله مقدم بدارد.
مسأله 10 - واجب است رفتن و برگشتن از راه متعارف باشد، پس اگر از راه غير متعارف به صفا برود يا به مروه سعيش باطل است.
مسأله 11 - اگر بين صفا و مروه را دو طبقه يا چند طبقه كنند و تمام طبقات بين دو كوه باشد از هر طبقه جائز است سعى كند گر چه احوط سعى از همان راهى است كه از اول متعارف بوده.
مسأله 12 - اگر طبقه زير زمينى درست شد و كوه صفا و مروه ريشه دار بود و سعى بين آن دو واقع شد صحيح است على الظاهر، وأحوط سعى از طبقه روى زمينى است.
مسأله 13 - واجب است در وقت رفتن به طرف مروه متوجه به آنجا، و وقت رفتن رو به صفا متوجه به آن باشد، پس اگر عقب عقب برود يا پهلو را به طرف صفا يا مروه كند و برود باطل است، لكن نگاه كردن به چپ وراست بلكه گاهى به پشت سر اشكال ندارد.
مسأله 14 - جائز است به جهت استراحت و رفع خستگى، نشستن يا خوابيدن بر صفا يا مروه، و همين طور جائز است نشستن يا خوابيدن بين آنها براى رفع خستگى و لازم نيست عذرى داشته باشد بنابر اقوى.
مسأله 15 - جائز است تأخير سعى از طواف و نماز آن براى رفع خستگى يا تخفيف گرمى هوا، و جائز است بدون عذر تأخير بيندازد تا شب گرچه احتياط در تأخير نينداختن است.
مسأله 16 - جائز نيست تأخير انداختن تا فردا بدون عذر از قبيل مرض.
مسأله 17 - سعى از عبادات است و بايد آن را با نيت خالص براى فرمان خداى تعالى بياورد.
مسأله 18 - سعى مثل طواف ركن است و حكم ترك آن از روى عمد يا سهو چنان است كه در طواف گذشت.
مسأله 19 - زياد كردن در سعى بر هفت مرتبه از روى عمد موجب باطل شدن آن است