بهره هاي بيت المال به حساب مى آورد كه ميزان آن پنج هزار درهم بود.
هنگامى كه عمر بر اثر ضربت ابولؤلؤ از پاى در آمد و خطر مرگ حتمى به أو نزديك شد براى آنكه خلافت را از امام على عليه السلام باز داشته و به امويان واگذارد، زيركانه شورائى مجعول تشكيل داد و ترتيبي اتخاذ كرد كه عثمان بزرگ خاندان بنى اميه به خلافت برسد، امام حسن عليه السلام در جلسات اين شوراى انتخابى شركت داشت و حق كشىهاى ناجوانمردانه و خود پرستانه آنان را مشاهده مى كرد، اندوه و خشمى شديد در ژرفاى ضميرش جاى مى گرفت و به درستى مى ديد كه منتخبين خليفهء مقتول چگونه دين را بازيچه مطامع خويش ساخته اند، و اسلام فقط لفظى بر زبان آنهاست و بر گرد هر محورى كه نگهبان منافع آنهاست مىچرخند.
امام در روزگار پدر عليه السلام در جنگ جمل: روزگار خلافت على عليه السلام عهدي درخشان بود كه پرچمهاى حق و عدالت به جنبش درآمد و حكومت عدل و برابرى بر جهان انسانيت سايه افكند، روزگارى كه چون عهد پيامبر بود و معارف و تعاليم و هدفهاى بزرگش به منصه ظهور پيوست.
حكومت عثمان حكومتي بود كه رهبرش مصالح مسلمين و ثروت بيت المال آن را فداى خواسته ها و منافع نامشروع ايشان مى ساخت، حكومتي كه رانده شده هاي پيامبر را عزيز و گرامى داشت و ملعونين بر زبان پيامبر را به خود نزديك مى ساخت، و شخصيتهاى بزرگ و با ايمان از اصحاب پيامبر را تبعيد و تهديد مى نمود، از اينرو مخالفان عثمان با تمام