شديد سلاطين اموى و عباسى به اين اصل، از آنجا كه سلاطين عباسى از صميم قريش و هاشمى بودند، به جمع و تدوين انساب بنى هاشم معتنى شدند. " علويان " و به معناى عامترى " طالبيان " كه خود را به حق در، ذوى القربى بودن از عباسيان اولى و بر آنان مقدم مىشمردند.
و به همين مناسبت در جامعه اسلامى موضوعيت خاص و مكان معلوم و مقام محمودى داشتند و نيز از آنجا كه اثر اجابت دعاى حضرت شيخ الانبياء ابراهيم عليه السلام به درگاه باريتعالى كه " ربنا واجعل افئدة من الناس تهوى إليهم " (ابراهيم آيه 37).
در باب اين دسته از ذريه طيبه ء أو ظهور و بروز بيشترى داشت، وذلك فضل الله از محبت و احترام اكثريت قاطع مسلمانان برخوردار بودند، متعبدان متشرع از مسلمين به تدوين و تحقيق نسب آنان و شناساندن اولاد و اعقاب پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله و سلم، كه مآلا موجب اطمينان يافتن به صحت انجام وظايف شرعى خود و ايصال حقوق واجبه بمنزلة الحق مىشد مراقبت و توجه بيشترى منظور مىداشتند.
از سوى ديگر در دوران سلطنت عباسيان و با توجه به قيامهائى كه در نواحى مختلف سرزمينهاى پهناور حكومت اسلامى به سركردگى طالبيان عموما و علويان خصوصا و ذرارى محترم " سيد " على الاطلاق امت محمدى " و مصلح " بزرگوار " فئتين عظيمتين " اين امت يعنى حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام، حكومت عباسي روى مىداد و هر چند صباحى (و خاصه در قرون دوم و سوم و چهارم).
از گوشه ء اى علم خلاف و قيامى افراشته مىشد و بعضا نيز به استخلاص و انفصال آن سرزمين از سيطره حكومت عباسي و استقلال آن به حكومت ديگرى (أعم از زيدى يا اسمعيلى و غيره) منجر مىشد، بنى عباس و عمال آنان در تتبع و جستجوى