است و در بيان سلسله نسبت يكى از سادات مرعشى كه در اين مقام ذكر نموده چون به على مذكور رسيده گفته كه " على وهو المرعش بن عبد الله بن محمد الملقب بالسيلق بن الحسن بن الحسين الاصغر بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب " وبالجملة اين طايفه عليه چهار فرقه اند فرقه اول سادات عالى درجات مازندران كه به تشيع مشهورند و در مجلس سلاطين از اين كتاب مذكور. فرقه دوم سادات صاحب سعادات شوشتر كه در اصل از مازندران به آنجا آمده اند و مساعى جميله اسلاف و اخلاف آن گروه عالى تبار در ترويج و اظهار مذهب ائمه اطهار كالشمس في نصف النهار غايت وضوح و اشتهار دارد و از اكابر متأخران ايشان صدر عالى مقدار امير شمس الدين اسد الله الشهير به شاه مير، و بدر منشرح الصدر مير سيد شريف است كه تشيف كرامت فضل و تقوى به طرز و طرازى كه لطف حق تعالى را ارادت و خواست بوده باشد بر قامت با استقامت او راست آمده فتادگان سر كوى دوست بسيارند (بيت) و ليكن از سر كويش چو من فتاده نخواست فرقه سيم مرعشيه اصفهان كه در اصل ايشان نيز از مازندران به اصفهان آمده اند و از افاضل متأخرين ايشان خليفه اسد الله است كه به حسن امداد امير شمس الدين اسد الله صدر مذكور منظور نظر كيما اثر پادشاه مغفور گشته منصب جليل القدر توليت مشهد مقدس رضوى به او مفوض بود. فرقه چهارم مرعشيه قزوين كه از قديم الايام در آن ديار كه خارزار وجود سنيان مردم آزار است از روى تقيه روزگار گذرانيده و محنت بسيار از اغيار جفا كار ديده اند و همواره به مذهب حق ائمه اثنا عشر عمل نموده اند و در اين ايام به يمن عنايت وحسن حمايت و رعايت امير شمس الدين اسد الله مذكور مشمول عواطف بى دريغ شاهى گشته بعضى از ايشان نقيب و متولى آستانه حضرت شاهزاده حسين اند و بعضى در قزوين محتسب اند و از افاضل ايشان در اين زمان مير علاء الملك مرعشى است كه از جويبار تربيت قهرمان زمان آب خورده و به قدر فهم و استعداد آبى به روى كار آن دوحه خزان رسيده هوان ديده آورده منصب قضاى عسكر ظفر أثر به او متعلق است "