باطل است، ولى شستن جاهايى از بدن كه ديده نمىشود، مثل توى گوش و بينى، واجب نيست.
مسأله 376 - جايى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن بنابر احتياط واجب شستن آن لازم است.
مسأله 377 - اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن بقدرى گشاد باشد كه داخل آن ديده شود و جزء ظاهر بدن به حساب آيد، بايد آن را شست و اگر ديده نشود و جزء ظاهر بدن محسوب نشود، شستن داخل آن لازم نيست.
مسأله 378 - چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد بر طرف كند و اگر پيش از آن كه يقين كند بر طرف شده غسل نمايد، غسل او باطل است.
مسأله 379 - اگر موقع غسل شك كند چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد در بدن او هست يا نه، چنان كه شكش منشأ عقلايى داشته باشد، بايد وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست.
مسأله 380 - در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزء بدن حساب مىشود، بشويد و بنابر احتياط شستن موهاى بلند هم لازم مىباشد.
مسأله 381 - تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد، مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل هم شرط است ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پايين بشويد. و نيز در غسل ترتيبى، لازم نيست بعد از شستن هر قسمت فورا قسمت ديگر را بشويد بلكه اگر بعد از شستن سر و گردن مقدارى صبر كند و بعد طرف راست را بشويد و بعد از مدتى طرف چپ را بشويد اشكال ندارد. ولى كسى كه نمىتواند. از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، اگر به اندازه‌اى كه غسل كند و نماز بخواند، بول و غائط از او بيرون نمىآيد، بايد هر قسمت را فورا بعد از قسمت ديگر غسل دهد و بعد از غسل هم فورا نماز بخواند، و هم چنين است حكم زن مستحاضه كه بعدا گفته مىشود.