ايرانى است يا غير ايرانى، وظيفه او چيست؟
ج - با يأس از پيدا شدن صاحبش از طرف او به فقير صدقه بدهد على الاحوط.
44 - س - زنى به همراه شوهرش در روز يازدهم جهت رمى به طرف جمرات حركت مىكند كه بر اثر شدت گرمى هوا و كثرت جمعيت شوهر خود را گم مىكند، حالت اضطراب و شوكه شدن به او دست مىدهد و به زمين مىافتد، مأمورين او را به بيمارستان منتقل مىكنند، بعد از چهار روز تفحص و جستجوى زياد در بيمارستان پيدا مىشود كه قادر به سخن گفتن نبوده و حتى قادر به انجام بقيه اعمال حج نمىباشد و در فاصله اين مدت همراهان او شوهرش را تكليف مىكنند كه به نيابت از خانواده خودش بقيه اعمال او را انجام دهد، آنچه مسلم است اين بوده كه شوهر در حال ناراحتى و اضطراب و حواس پرتى بوده، ولى از او كه سؤال مىشود اعمال نيابتى را انجام داديد يا نه جواب مىدهد بلى انجام دادم، پس از مراجعت از حج شوهرش قسم جلاله ياد مىكند كه من حالم بجا نبوده، و اعمال نيابتى را انجام ندادم و اظهار مىكند كه اجتماع ما با هم حرام است، آيا حج صحيح است يا نه؟ و در صورت عدم صحت آيا با نيابت كفايت مى كند يا اين كه لازم است خودش بقيه اعمال حج را انجام دهد و قربانى كه به واسطه عدم بيتوته در منى مىباشد، آيا در محل خودش ذبح كند كافى است و يا بايد به منى فرستاده شود؟
ج - اگر اعمال روز عيد را انجام داده و اعمال مكه را انجام نداده در صورتى كه مىتواند خودش به مكه برود يا خودش آنها را انجام دهد، و اگر معذور است نايب بگيرد، و قربانى مورد سؤال در محل خودش هم صحيح است، و لازم نيست به منى فرستاده شود، و رمى ايامى كه انجام نشده، سال بعد بايد قضا شود، و اگر خودش نمىتواند برود، نيابت كافى است.
45 - س - شخصى در سال 1361 به حج مشرف مىشود و در مغرب روز نهم ذيحجه با وانت كارگرى بدون توقف در مشعر الحرام به منى رفته، و در خارج منى به دست غير مؤمن قربانى كرده، در خارج منى سر تراشيده است، تكليف اين شخص چيست، آيا مىتواند به نيت ديگرى يا براى خودش به حج مشرف شود؟
ج - بنابر احتياط واجب بايد قربانى و سر تراشى و اعمال مكه را اعاده كند و عمره مفرده‌اى هم بجا آورد و دو مرتبه اصل حج را هم انجام دهد و تا سر تراشى و اعمال بعد از