براى مقصد ديگرى، و اگر لباس احرام را هم بكند و قصد بيرون آمدن از احرام را بكند احرامش به هم نمىخورد، و آنچه بواسطه احرام بر او حرام شده حلال نمىشود، و اگر كارى كه موجب كفاره است بجا آورد بايد كفاره بدهد.
مسأله 7 - اگر بواسطه عذرى مثل مرض نتواند لباس دوخته خود را بكند و لباس احرام بپوشد بايد در ميقات يا محاذات آن نيت عمره و يا حج كند ولبيك بگويد، و كافى است، و هر وقت عذرش بر طرف شد جامه دوخته را بكند، و اگر لباس احرام نپوشيده بپوشد، و لازم نيست به ميقات برگردد، ولى براى پوشيدن لباس دوخته بايد يك گوسفند قربانى كند.
مسأله 8 - كسى كه از روى ندانستن مسأله يا نسيان از حكم يا موضوع يا غفلت، بعضى از محرمات احرام را ارتكاب نمود كفاره ندارد مگر صيد كه در هر صورت كفاره دارد، پس در غير صيد ارتكاب از روى عمد و علم موجب كفاره است.
مسأله 9 - عمره تمتع و حج تمتع بايد در يك سال واقع شوند، پس اگر در يك سال عمره تمنع بجا آورد و در سال ديگر حج تمتع صحيح نمىباشد.
مسأله 10 - كسى كه وظيفه‌اش حج تمتع است بايد در حالى كه مىخواهد احرام عمره ببندد نيت آن داشته باشد كه عمره تمتع كند و بعد از آن حج تمتع اگر چه به نيت ارتكازى اجمالى، پس اگر نيت عمره مفرده بكند و بعد بخواهد آن را عمره تمتع قرار دهد حج او اشكال پيدا مىكند.
مسأله 11 - اگر بعد از مشغول شدن به حج تمتع شك كند كه عمره تمتع را بجا آورده يا نه يا شك كند كه صحيح بجا آورده يا نه اعتناء نكند و عملش صحيح است.
مسأله 12 - در هر يك از اعمال عمره و حج اگر شك كند بعد از آن كه وارد عملى شده باشد كه مترتب بر او است اعتناء نكند، چه شك كند كه آورده يا نه، يا شك كند كه صحيح آورده يا فاسد.
مسأله 13 - بايد عمره تمتع و حج تمتع هر دو در ماه‌هاى حج واقع شود، و ماه‌هاى حج، شوال وذى القعده وذى الحجه است. پس اگر كسى در شوال يا ذى القعده عمره تمتع بجا آورد و در موقع حج، حج تمتع بجا آورد صحيح است، و اگر قبل از شوال