مسأله 1 - واجب است بر كسى كه حج تمتع بجا مىآورد ذبح يك هدى، يعنى يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند، و شتر افضل است و پس از آن گاو بهتر است.
مسأله 2 - كفايت نمىكند براى چند نفر به شركت، يك هدى در حال اختيار بلكه در حال ضرورت نيز محل اشكال است، و احتياط واجب جمع بين شركت در ذبح و روزه است كه ذكر مىشود.
مسأله 3 - ساير حيوانات غير از سه حيوان مذكور كافي نيست.
مسأله 4 - در هدى چند چيز معتبر است و بايد مراعات شود:
اول - آن كه اگر شتر باشد سن آن كمتر از پنج سال نباشد و داخل در شش سال شده باشد، و اگر گاو است بنابر احتياط واجب كمتر از دو سال نباشد و داخل در سه سال شده باشد، و همچنين در " بز " كمتر از سن گاو نباشد، و در ميش به احتياط واجب كمتر از يك سال نباشد و داخل در سال دوم شده باشد.
دوم - بايد صحيح باشد پس حيوان مريض كافى نيست حتى مثل كچلى بنابر احتياط.
سوم - بايد خيلى پير نباشد.
چهارم - بايد تام الاجزاء باشد، و ناقص كافى نيست. پس اگر واضح باشد كورى يا لنگى آن بنابر اقوى كافى نيست، و اگر واضح نباشد به احتياط واجب كافى نيست و احتياط واجب آنست كه چشمش سفيد نشده باشد و بايد گوش بريده و دوم بريده و شاخ داخل آن شكسته يا بريده نباشد.
پنجم - بايد لاغر نباشد، و اگر در گرده او پيه باشد كافى است، و احتياط آن است كه آن را در عرف لاغر نگويند.
ششم - بايد " خصى " نباشد، يعنى بايد خصيتين آن را بيرون نياورده باشند.
هفتم - بايد بيضه آن را نكوبيده باشند به احتياط واجب.
هشتم - بايد در اصل خلقت بى دم نباشد به احتياط واجب، و اگر گوش يا شاخ در خلقت اصلى نداشته باشد بعيد نيست كفايت، اگر چه خلاف احتياط است.
نهم - در اصل خلقت بى بيضه نباشد.