پيامبر را واداشت كه سخن ما را جامه عمل نپوشد آن بود كه ما را نسبت به خاندانش بعد از رحلتش ترغيب و تشويق گرداند، اين تهمتى بود كه در آن مجلس زده شد كه سخن بسيار بزرگى است.
وخداوند اين آيه را نازل فرمود: " آيا مىگويند او به دروغ چنين سخنى را گفته، بگو اگر تهمت زده باشم شما بر من توانائى چيزى را نداريد، او به آنچه شما در نظر داريد آگاهتر است، و بين ما و شما براى شهادت او كافى مىباشد و او آمرزنده و مهربان است ".
پيامبر نزد ايشان فرستاد و فرمود: آيا چيزى اتفاق افتاده؟ گفتند: اى پيامبر سوگند به خدا آرى، بعضى از ما كلام بزرگى را بر زبان آورده اند كه ما آن را ناپسند مىشماريم، پيامبر آيه را بر آنان خواند، كه بسيار گريستند، و خداوند اين آيه را نازل كرد: " و او كسى است كه توبه بندگانش را مىپذيرد و از خطاها مىگذرد و آنچه انجام مىدهيد را مىداند "، و اين مورد ششم بود.
و اما مورد هفتم، خداوند مىفرمايد: " خداوند و فرشتگانش بر پيامبر