مراقب بندگان است، بر بندگانش تسلط دارد، هر چيزى در برابر فرمانروائيش خاضع و هر چيز در برابر عزتش ذليل است، هر چيز در مقابل قدرتش تسليم، و هر چيز در برابر سلطنت و عظمتش متواضع است، علمش به هر چيز احاطه داشته و شمارش آنها را مىداند، امور بزرگ او را به رنج و تعب در نياورد و چيز كوچك از ديدش پنهان نگردد.
ديدگان بينندگان او را درك نكرده و وصف توصيف گران او را احاطه نكند، عالم خلق و امر از آن او است، و مثال و الا در آسمانها و زمين براى او است، و او گرامى و دانا وحكيم است.
(4) كلام آن حضرت در فرق بين معانى نامهاى مشترك خداوند و انسان بدان - خدايت خير و نيكى را به تو بياموزد - خداى تبارك و تعالى قديم است، و قديم بودن صفتى است براى او، كه خردمند را رهبرى مىكند به اين كه چيزى پيش از او نبوده و در جاودانه بودن شريك ندارد، پس با توجه به اعتراف خردمندان در عدم درك اين صفت، براى ما روشن گشت كه چيزى پيش از خدا نبوده و نسبت به جاودانگيش چيزى با او نيست، و گفته كسى كه معتقد است پيش از او، يا همراه او چيزى بوده باطل گشت.