اشخاصى كه براى پرستارى يا راهنمائى آنها لازم است همراه باشند، و احتياط واجب آن است كه پيش از نصف شب حركت نكنند، بنابر اين براى اين اشخاص وقوف بين الطلوعين لازم نيست، و احتياط مستحب آن است كه اگر توقف مشكل نباشد تخلف نكنند.
مسأله 7 - كسى كه شب يا بعض آن را در مشعر بوده است اگر قبل از طلوع صبح عمدا و بدون عذر از مشعر بيرون رود و تا طلوع آفتاب برنگردد در صورتى كه وقوف عرفه از او فوت نشده است بنابر مشهور حج او صحيح است، و بايد يك گوسفند كفاره بدهد، لكن احتياط بر خلاف آنست، يعنى بعد از اتمام حج لازم است در سال ديگر حجش را اعاده كند، و اين احتياط ترك نشود.
مسأله 8 - كسى كه درك نكند وقوف بين الطلوعين را يا وقوف شب را در صورتى كه صاحب عذر باشد اگر مقدارى از طلوع آفتاب تا ظهر در مشعر توقف كند اگر چه كم باشد حج او صحيح است.
مسأله 9 - از آنچه گذشت معلوم شد كه براى وقوف به مشعر سه وقت است:
يكى - شب عيد براى كسانى كه عذرى دارند.
دوم - بين طلوع صبح و طلوع آفتاب.
سوم - از طلوع آفتاب تا ظهر روز دهم كه اضطرارى مشعر است، چنانچه قسم اول نيز اضطرارى است.
مسأله 10 - چون معلوم شد كه وقوف به عرفات و مشعر اختيارى و اضطرارى دارند و از براى وقوف به مشعر دو قسم اضطرارى است، پس به ملاحظه ادراك هر دو موقف يا يكى از آنها در وقت اختيارى يا اضطرارى مفردا و مركبا و به ملاحظه ترك عمدى يا جهلى يا نسيانى اقسام زيادى دارد كه در اينجا آنچه مورد ابتلاء ممكن است بشود ذكر مىشود:
اول - آن كه مكلف، درك هر دو موقف كند در وقت اختيارى، يعنى از ظهر روز عرفه، عرفات را و بين الطلوعين صبح دهم، مشعر را درك كند. پس اشكالى در صحت حج او نيست.