صحت آن روايات، تمامى ائمهء معصومين را عبد صالح لقب بود ومراد از عبد صالح، عبد الله است ولقب حكم نام [را] دارد. پس صحيح باشد كه اسم پدر او عبد الله است.
اين است مذهب اماميه از شيعه در باب مهدى ودلايل ايشان بسيار است، وما شمه [اى] در جواب جماعت اول ياد كرديم واگر تفاصيل طرفين ياد كنيم اين مختصر برنتابد وخلاصهء آن مذكور شد ومختار ما آن است كه وجود مهدى در آخر زمان [...].
اين اشارت است به اتصاف ذات آن حضرت به علم وقدرت كه اصل جميع كمالات است زيراكه حضرت مظهر موعود است وبايد كه او را به جامعيت كامله باشد ومنشأ جميع كمالات اين دو صفت است خصوصا در وجود امام كامل خاتم.
وارث الصفوة المصطفوية آن حضرت ميراث گيرندهء بر گزيدگى مصطفويست، يعنى آن حضرت به ميراث يافته صفوت وبرگزيدگى از عالم كه حضرت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم ده.
[صفات مهدى (ع)]:
واز اينجا شروع است در بيان صفات مهدى. بدانكه حضرت مهدى (ع) نسبت با ائمه واوليا، نسبت خاتم الانبياء [را] دارد نسبت باانبيا در آنكه جامع جميع صفات كمال سابقيان باشد ووارث كمالات خاصهء هر يك به قدر استعداد، همچنانچه حضرت خاتم الانبياء جامع صفات كمال پيغمبر متقدم بود [معناى ختم ولايت] وحقيقت معنى ختم آن است كه نقطهء منتهاى دايرهء نبوت وامامت منطبق شود بر نقطهء مبدأ دايره، وهر آينه كه نقطهء منتها چون منطبق شود بر نقطهء ابتدا، دايره تمام گردد وما اين سخن را توضيح كنيم بر وجهى كه تمام افهام آن را دريابند.