ملاقات و ديدن تو مىشود را قرار دادم، و اگر با اين همه خواسته ام را رد كنى اميدهايم از توبه يأس مبدل مىگردد، همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى ديده و او را از درگاهش طرد نموده، و آقايى كه از بنده اش عيوبى ملاحظه نموده و از جوابش سرباز مىزند.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرا نگيرد، اگر مرا از درگاهت طرد كنى، بعد از درگاهت به درگاه چه كسى مراجعه كنم.
و اگر براى دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا به رساندن به آرزوهايم شادمان گردانى، همچون مالكى مىباشى كه لطف و بخششى را آغاز نموده، و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولايى كه لغزش بنده اش را ناديده انگاشته و به او رحم نموده است.
و در اين حالت نمىدانم كدام نعمتت را شكر گذارم، آيا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هايم را بر من ببخشائى، يا آنگاه كه با آغاز نمودن كرم و احسان بر عفو و بخششت مىافزايى.
پروردگارا! خواسته ام در اين جايگاه، يعنى جايگاه بنده فقير نا اميد، آنست كه گناهان گذشته ام را آمرزيده، و در باقيمانده عمرم مرا از گناه بازدارى، و پدر و مادرم كه دور از خانه و خانواده و غريبانه در زير خاكها قرار دارند را مورد آمرزش قرار دهى.
تنهائيشان را با انوار احسانت از بين برده، و وحشتشان را با آثار غفران