تكوين وابواب هجدهم وسى وسوم سفر خروج وابواب اول ودم وسوم سفر اعداد (كه اختصاص بأنساب اسباط دوازده گانه بنى اسرائيل دارد) وابواب سيزدهم وبيست وششم وبيست وهفتم وسى وچهارم همان سفر اعداد وابواب دوازده وسيزده وچهارده وهيفده " صحيفه يوشع " وغالب ابواب كتاب اول ودوم " تواريخ ايام " وتمامي ابواب ده گانه كتاب " عزرا " وابواب سيزده گانه كتاب " نحميا " مقصور بر سرد نسب وذكر اولاد واعقاب انبياء و ملوك و احبار و ربانيين يهود است.
در ايران باستان نيز اينموضوع كمال اهميت را حائز بوده است وعلاوة بر آنچه در بالا درباره كتيبه بيستون وثبت ونقر نسب داريوش از طرف خود أو بر آن كتيبه وانساب مذكور در نقوش قبر كورش ونقش رستم ذكر شد.
اصولا: " قوانين مملكت حافظ پاكى خون خاندانها وحفظ اموال غير منقول آنان بود راجع به خاندان سلطنتي در فارسنامه (ابن البلخى) عباراتي است كه ظاهرا " مأخوذ از " آئين نامك " عهد ساسانيان است: " عادت ملوك فرس واكاسره آن بودى كه از همه ملوك اطراف چون چين وهند وترك وروم دختران ستدندى وپيوند ساختندى وهرگز هيچ دختر بديشان ندادندى، دختران را جز با كسانى كه از اهل بيت ايشان بودند مواصلت نكردندى. (ايران در زمان ساسانيان كريستن سن ترجمه مرحوم ياسمى ص 340).
وگويا اين رسم از زمان هخامنشيان جارى بوده ودر عهد ساسانيان هم باقى مانده است زيرا كه در نامه تنسه به گشنسپ كه از اسناد معتبر تاريخى باز مانده از روزگار ساسانيان است.
ورسالة ايست درباره اوضاع سياسي واجتماعى وادارى ايران در دوره ساسانيان واصلا بزبان پهلوى در ظرف مدت ميان سال 557 تا 570 ميلادي انشاء شده بوده وسپس ابن مقفع آنرا بعربي بر گردانيده بوده وابن اسفند يار (مؤلف تاريخ طبرستان) آنرا به فارسى ترجمه كرده است. چنين آمده: