بردند همين نسخه " عتيقه " اى باشد كه در تملك مؤلف رياض العلماء بوده و آن بزرگوار عبارت وخواب مذكور در فوق را از هامش آن نقل فرموده است و شكى نيست اگر نويسنده اين عبارت در هامش المجدي، سيد بن طاووس رض بوده جناب مولى عبد الله افندي از أو به " بعض الفضلاء " تعبير نمىفرمود.
گذشته از آنچه كه درباره اين نسخه (ر) به عرض رسيد، از لحاظ صحت كتابت نيز اين نسخه چندان مورد اعتماد نيست زيرا بسيارى از كلمات آن اعم از اسماء و افعال و اعلام به صورت صحيح و ضبط درست كتابت نشده و اغلاط املائى فراوانى نيز در آن ديده مىشود بعلاوه در ترتيب اوراق و صحافى آن نيز اختلال و تشويشى ملاحظة مىشود و صفحات اوراق آن بر جاى خود صحافي نشده است از اينرو سلسله مطالب در آن گسسته و پراكنده است و گاه بايد دنباله مطلبى را كه در صفحه عنوان شده است در چندين صفحه ما قبلى يا ما بعد آن يافت ولى با اين همه اين نسخه ناقص و مشوش، در مجموع از جهت مقابله با نسخ ديگر و راه يافتن به صورت صحيح معدودى از كلمات (و يا به صورتى كه با قرب احتمال به مواقع و صحيح نزديكتر باشد و يا بنحو قدر متيقن) به اين ضعيف قليل البضاعه كمكهائى كرد.
خداى كاتب مؤمن ومخلص و دوستدار أهل بيت عصمت و طهارت آن يعنى مرحوم امين الواعظين را غريق رحمت خويش فرمايد و به مالك عالم و فاضل آن حضرت آقاى روضاتي دامت افاضاته طول عمر و مزيد توفيق عنايت كند.
هر دو نسخه (ك) و (ر) با آنكه " عباراتشان شتى " است و " حسنشان واحد " نيست به جمال و جلال نسخه سيد بن طاووس رضوان الله عليه اشاره مىفرمايند ولى گويا بتوان به اين بيت كه: