آن حضرت با او به طريق ملاحظه وترحم زندگانى كردى. گوبا همچو آب زلال تشنگى جگرهاى تشنه را به زلال مرحمت وافضال ساكن مى گردانيد. واين در هر زمان از اخلاق ائمهء هدى بوده.
الشاهد بكمال فضله الأحباب والأعادي آن حضرت گواه است بر كمال فضل وبزرگى او ودوستان ودشمنان. يعنى آن حضرت در كماال چنان متعين وممتاز بوده كه دوست ودشمن بر آن گواهى مى داده اند، اما دوستان خود ظاهر است. واما دشمنان خود بواسطهء آنكه كمال فضل آن حضرت چنان ظاهر بوده كه دشمنان هم در مقام اقرار وشهادت بوده اند وهيچكس را از آن به هيچ وجه استنكافى وامتناعى نبوده وكمال فضل آن است كه دشمن بدان معترف گردد، بلكه بر آن گواهى دهد. چنانچه گفته اند: الحسن ما شهدت به الضرات. يعنى حسن آن است كه زنان شوهر بدان گواهى دهند.
ملجأ أوليائه بولائه يوم ينادي المنادي آن حضرت پناه ومحل التجاء دوستان خود است به دوستى ومحب كه با ايشان دارد. يا آنكه پناه دوستان خود است به واسطهء دوستى كه محبان با او دارند. در روزى كه نداكند منادى، ومراد روز قيامت است يعنى در روز قيامت آن حضرت پناه دوستان واحباب خود خواهد بود بواسطهء ولا ومحبتى كه با او دارند. واين اشارت است بدانكه دوستان وارباب تولاى أهل بيت روز قيامت كه منادى (يوم ندعو كل أناس بإمامهم) نداكند وهر كس را به امام خود بخواند در پناه آن ائمه بزرگ مقدار خواهند بود. اللهم احشرنا في زمرتهم.