است، ابن طاووس در كشف درباره اين كتاب مى گويد: در دست تأليف است، و در الاجازات مى گويد: كار تأليف آن را آغاز كرده است. در اقبال (قسمتهايى كه مشتمل بر اقبال اصلى است) از اين كتاب نقل مى كند (به اسم يا به عنوان ششمين جلد از مهمات).
در الامان (77 / 91) سفارش مى كند كه مسافر اين كتاب را در سفرهايى كه چندين ماه يا بيشتر به طول مى انجامد همراه ببرد. كلمه " مضمار " كه اشاره به وقتى است كه در آن اسب را براى مسابقه يا حمله بر ضد دشمن آماده مى كنند، از همان آغاز براى رمضان استفاده مى شده است، به عنوان مثال نك‍: روايتى از الحسن (يا: الحسين) بن على [ع] كه در اقبال (492 / 275) از كتاب الازمنة مرزبانى و [كتاب] من لا يحضره الفقيه ابن بابويه (= تحقيق: على اكبر غفاري، تهران 4 - 1392 ج 2 ص 113) نقل كرده است، مق‍:
المفيد، مسار الشيعه، قاهره 1313 ص 26، الجنة ص 513. همان گونه كه پيش از اين ياد آور شديم در دوره‌اى از روايت كتاب مضمار، آن را در اقبال قرار داده اند، بطورى كه از آن زمان به بعد عنوان اقبال را براى متن مركب از اقبال اصل و مضمار به كار مى برند. چيزى را كه مى توان اثبات كرد، اينكه آخرين مؤلفى كه به مضمار به عنوان كتاب مستقل اشاره كرده كفعمي بوده است (نك‍: فهرست منابع الجنة). مجلسى، حر عاملي و نعمت الله الجزائري، همگى، مضمار را بخشى از اقبال فرض كرده اند (نك‍:
محسن الامين، الصحيفة السجادية الخامسة، دمشق 1330 ص 405).
32. مصباح (يا: منهاج) الزائر وجناح المسافر ذريعه 21 / 107 ش 4155، 23 / 161 ش 8496.
الامان 33 - 34 / 47، 121 - 122 / 132 - 133 /، 125 / 136، الاجازات 18 / 39، اقبال 37 - 38 / 567، 134 - 135 / 649، 166 / 675، 223 / 726، 489 / 274، 632 / 422، 686 / 469، 688 / 470، جمال الاسبوع 180، 232، كشف 139، اللهوف 10 - 11 / 11.
نك‍: بروكلمان، ذيل 1 / 913 ش 17. ابن طاووس در لهوف مى گويد: كتاب زائر، مصباحي است براى انجام دادن درست زيارات، او مىافزايد: از تأليف لهوف نظير همين