هدف را در نظر دارد. ابن طاووس در اقبال (489 / 274) مى گويد: زائر براى همراه بردن به زيارت در گرفته شده است.
شاهدى كه براى تاريخ احتمالى تأليف اين كتاب وجود دارد در زائر * 394 آمده است. وى در آنجا از " اجازه‌اى " (در روى يك نسخه " كامل الزيارات ابن قولويه ") چنين مى گويد: كه تا سال 618، 252 سال قمرى از آن گذشته است (تاريخها الى سنة ثمانى عشرة وستمائة مائتان وواثنان وخمسون سنة هلالية). (براى اصطلاح سال قمرى نك‍: 354 / p, neugebauer, براى اصطلاح هلاليه [براى سال هلالي] نك‍:
30 / p, chronologie, grohmann). در ذريعه 21، زائر به عنوان نخستين تأليف ابن طاووس توصيف شده است. مبناى اين اظهار نظر، گفتار ابن طاووس در كشف است كه " زائر " را در وقتى كه نوشتن آغاز كرده تأليف كرده (في بداية ما شرعت في التأليف، در اجازات: في بداية التكليف) و اين كه آن كتاب خالى از اسرار الهى است (احتمالا اشاره به تاويل معاني باطني ادعيه مختلف). به هر روى آقا بزرگ در ذريعه ج 23 چنين حدس مى زند كه تأليفى قبل از منهاح الزائر داشته كه آن نيز مربوط به زيارت جهت خواندن در كنار قبور ائمه [ع] بوده است. براى اين حدس، وى به عبارتى در آغاز زائر استناد مى كند (در نسخه‌اى كه من نديدم)، متأسفانه آقا بزرگ آن عبارت را بازگو نمى كند و تنها مى گويد " در آغاز مصباح الزائر جمله‌اى است كه از آن بدست مى آيد (ما يظهر منه) كه وى كتابي قبل از مصباح تأليف كرده است ". شواهدى كه در دست است از آن بدست مى آيد كه مصباح الزائر و منهاج الزائر دو عنوان يك تأليف است، به همين دليل است كه در اجازات 1 به منهاج الزائر اشاره شده و در چ 2 در همانجا مصباح الزائر آمده است (و نيز در اشارات ديگر به اين تأليف در بخشى از نوشته‌هاى ابن طاووس كه ملاحظه شده است.) در اصل، مصباح سه جلد و مشتمل بر زياراتى است كه بايد در كنار قبور ائمه خوانده شود (نك‍: اجازات، جمال الاسبوع 232، عاملي، امل 2 / 205). در مقابل، " زائر " * (كه مشتمل بر زياراتى است براى خواندن در كنار قبور پيامبر، ائمه و ديگر اهل بيت) داراى بيست فصل بوده و درباره آن نامى از مجلدات نيامده است. اين