أبو مخنف مشتمل بر عباراتى موضعگيرانه است كه كتاب هشام كلبى را كه خود اساس كتاب أبو مخنف تأليف شده، شكل داده است (123 - 119 / pp, abu mihnaf). وستنفلد ياد آور شده كه نسخه ليدن، در ميان نسخه‌هايى كه مربوط به أبو مخنف بوده و وى بررسى كرده، تنها نسخه‌اى كه ابن طاووس را به عنوان جامع آن كتاب مىشناساند.
مقايسه لهوف با نسخه ليدن نشان مى دهد كه گر چه مربوط به همان سلسله حوادث اند اما دو تأليف متفاوت مى باشند. ابن طاووس در لهوف منابع خود را نمىشناساند (مق‍: -> ابن طاووس، الدروع)، و كسانى را كه به عنوان منبع معرفى مى كند بيشتر شيعه اند، و كوچكترين اشاره‌اى نيز به أبو مخنف در آن نيست. در برابر، نسخه ليدن تماما بر مقتل منسوب به أبو مخنف متكى است به استثناى آنكه در مواردى از أبو عبد الرحمان عبد الله احمد بن حنبل (م 290) نقل مى كند (به عنوان مثال: برگهاى 48 - ر، پ، 58 - ر، 72 - پ، 76 - ر الى 77 - ر). تنها نقطه‌اى كه اين دو (لهوف با نسخه ليدن) با يكديگر تطبيق مى كنند بخش دوم مقدمه است (نسخه ليدن برگهاى 34 - پ الى 35 پ، لهوف 5 - 10 / 5 - 11). از ميان اين اختلافات (كه اكثرا ناشى از سقط يا قراءات مختلف است) ميان دو متن، برخى موارد منعكس كننده تلاش عمدي (ناسخ؟) براى تخفيف گرايش شيعى آن است. به اين صورت كه در لهوف (ص 9 / 10) از " مولانا " الصادق نقل مى كند، در نسخه ليدن (برگ 35 - پ) " جعفر الصادق رضى الله عنه " را ياد مى كند و روايتى كه در لهوف از اهل بيت پيامبر [ص] نقل شده در نسخه ليدن از خود پيامبر [ص] نقل شده است. بعد از كلمات: (و) قال على بن موسى بن جعفر بن محمد بن ابن طاووس (در لهوف: + الحسينى) جامع هذا الكتاب، هر دو متن روش جداگانه‌اى را در پيش مى گيرند.
آنچه مى تواند رخ داده باشد يكى از احتمالات زير است:
الف: ابن طاووس متن نسخه منسوب به أبو مخنف را تأليف كرده و مقدمه خود را بر آن افزوده است. او بعدا برخى از مواد مقدمه را براى خطبه لهوف استفاده كرده است.
ب: ابن طاووس در ابتداء، لهوف را نگاشته و بعدا قسمتهايى از خطبه را براى مقدمه نسخه ليدن منسوب به أبو مخنف استفاده كرده است (همانطورى كه از موارد