بن محمد بن احمد معروف بابن الخوارزمي (زنده در قرن ششم) ذريعه 15 / 348 ش 2233 المجتنى 25 - 28 آقابزرگ تأليفى را با اين نام بدون ذكر نام مؤلف ياد كرده و گفته است كه اين كتاب مورد استناد كفعمي در جنه والبلد قرار گرفته است. افندي (رياض 5 / 402) كه عنوان كامل كتاب را از المجتنى نقل كرده، احتمال مى دهد كه نويسنده سنى باشد. اين مى تواند درست باشد. اين خوارزمى حديث نبوى را نقل كرده كه آن را در دمشق در 536 از برهان الدين بلخى (يعنى أبو الحسن على بن الحسن بن محمد بن شاذان [م شعبان 548]; نك‍: ابن عساكر تاريخ 12 / 20; ابن ابى الوفاء 1 / 359 - 360; لكهنوى صص 120 - 121) شنيده است. برهان الدين نيز به عنوان شيعى شناخته نمى شود; وى در حلب اذان شيعى را تحريم كرده بود (يعنى: جمله حى على خير العمل) (نك‍: شذرات الذهب 4 / 148; مق‍: ابن عساكر).
مورد نقل شده در المجتنى روايتى از پيامبر [ص] است كه در آن ثواب قرائت سوره اخلاص را بعد از هر نماز يادآور مى شوند.
33. * * كتاب الانبياء والاوصياء من آدم إلى مهدى [ع] / محمد بن على (شلمغانى) (م 322؟) فرج المهموم 111 در فرج المهموم از مؤلف تنها با عنوان محمد بن على ياد شده; محتمل است كه اين اشاره به شلمغانى غالى باشد (نك‍: نجاشى 378 ش 1029; نوابغ ص 289); اولا نام تأليف آن گونه كه در فرج المهموم آمده مى تواند عنوان كامل تأليف (در جاى ديگر شناخته نشده) شلمغانى يعنى " كتاب الاوصياء " باشد (در باره ء آن نك‍: نجاشى و ذريعه 2 / 478 ش 1873; مق‍:, Levi della Vida. G در:
antica ' Un " 1964, 14, AlUON ", ita ' opera sconosciuta di controversia si صص 233 - 244 در صص 240 - 244); ثانيا از آنجا كه شلمغانى نزد شيعيان امامية