تهران 1349 ش، ص 175، المحجة البيضاء، تحقيق: على اكبر غفاري، تهران 1339 - 1342 ش، ج 1 صص 190، 209 - 210. علم اليقين في اصول الدين المهجة تحقيق:
محسن بيدار فر، [تهران o] (1) 1358 ش 1400 صص 24 - 26، 704 - 705، 738 - 739، 741 - 743)، همچنين تلخيصي با عنوان " تسيهل السبيل بالحجة في انتخاب كشف المحجة لثمرة المهجة " تأليف كرده است (كه با تحف العقول ابن شعبه، چاپ سنگى [ايران] 1303 صص 309 - 320 چاپ شده است، چاپ جديدى از آن در قم در سال 1407 از آن منتشر شده است). فيض در اين تأليف برخى از نكاتى نقل شده را شرح مى دهد. وى در شرح خود رد علم كلام را از سوى ابن طاووس به نظر تأييد مىنگرد و در ظاهرا وى را به عنوان نماينده آراء اخبارى مى شناسد.
25. * * لباب المسرة من كتاب (مزار) ابن ابى قرة ذريعه 18 / 274 [ش ند]، 281 ش 110.
در ذريه عنوان كتاب به اشتباه " لباب المستره " آمده است. تا آنجا كه از عنوان كتاب بر مى آيد، بايد تلخيص كتاب " المزار ابن ابى قره " باشد. عبد الكريم برادر زاده ابن طاووس، در كتاب الغرى (ص 151) اين تأليف را به وى نسبت مى دهد. نيز نك‍: -> كتاب المسرة. مق‍: فهرست الخرسان (در مقدمه وى بر فلاح 2) ص 18 ش 46.
26. كتاب اللهوف (يا: الملهوف) على قتلى الطفوف ذريعه 18 / 389 ش 576، 22 / 223 [ش ند] الاجازات 18 / 42، اقبال 32 / 562، كشف المحجة 138.
نك‍: بروكلمان، ذيل 1 / 912 ش 5. به گفته آقا بزرگ عنوان " لهوف " معروف‌تر از " ملهوف " است. احتمالا همين تأليف است كه حر عاملي در اجازه خود به محمد فاضل المشهدي (بحار 110 / 117) در ميان آثار ابن طاووس، كه اجازه روايت آنها را به وى داده به آن با عنوان " مقتل الحسين " ياد مى كند. لهوف درباره رخدادهايى است كه به