182) مشتمل بر ادعيه روزهاى هفته است. بعد از آن كه قسمت عمده كتاب قرار دارد (182 - 541) مربوط به روز جمعه و ادعيه مختلف آن مى باشد. ابن طاووس منابعى را كه ادعيه را از آن گرفته ياد نمى كند (نيز مق‍: -> ابن طاووس، الدروع).
ابن طاووس كتاب " جمال " را مثل همچون تأليفات ديگر، با توصيف محتواى آن آغاز مى كند. اين روش را با ياد آورى اين كه مقاصد و مفاهيمى (معاني) كه در اين كتاب آمده همچون مرواريدى در صدف توضيح مى باشد، پنهان مى دهد. زمانى كه در يك باب معاني زياد باشد از نظر پنهان مى ماند و تنها با زحمت زياد مى توان آنها را بدست آورد. به همين دليل شمارش آن معاني، يافتن آنها را آسان مى سازد و خواننده را به عمل براى كسب رضاى خداوند (با پيروى از سفارشاتى كه در كتاب آمده) كمك مى كند (نك‍: جمال ص 8).
آقا بزرگ اشاره به نسخه‌اى از جمال نكرده است. چاپى كه در اين جا استفاده كرده‌ايم چاپ سنگى تهران 1330 (با ترجمه فارسى از شيخ عباس قمى در حاشيه) مى باشد، مق‍: مشار، فهرست ص 1286). آل ياسين (در مجلة المجمع العلمي العراقى 12 ص 203) و محققين اليقين 2 (در ص 103) نيز همان چاپ 1330 تهران را ياد مى كنند (ديده نشد). چاپ 1330 ناقص است و عبارتى كه در مهج بدان اشاره شده در آن نمى باشد، مق‍ -> كنوز النجاح.
23. * * كتاب الكرامات ذريعه 17 / 289 ش 343.
الامان 115 - 116 / 127 - 128.
موارد نقل شده درباره مؤمنانى است كه در وقت نماز يا زيارت قبر امام حسين [ع] مار يا شير به آنها آسيب نرسانده است. اين مواد، نقل به معنى شده زيرا ابن طاووس نسخه