575. + - تفسير القرآن / أبو جعفر محمد بن جرير الطبري (م 310) فلاح السائل 116 - 117 / 109 درباره اين تأليف نك‍: سزگين 1 / 327 - 328 (در آنجا به او با عنوان ديگر آن يعنى " جامع البيان عن تاويل [آى] القرآن " ياد شده است; نيز نك‍: Sbath ص 15 ش 277).
مورد فلاح نقلى است كه ابن طاووس دو سال بعد از تكميل فلاح بدان افزوده است. در آنجا او يادآور مى شود كه برخى از مفسرانى كه طبري در جزء اول از آنها نقل كرده با تفسير خود او (ابن طاووس) در معناى " غضب خداوند " با او موافقت دارند. اين به احتمال اشاره به بحث طبري درباره غضب خداوند در آيه 7 / فاتحه مى باشد (جامع 1 / 81 - 80). در آنجا به نقل از يك مفسر يا عده‌اى از مفسرين بدون ذكر نام آنها (بعض) نقل شده است كه غضب خداوند كه يكى از صفات او مى باشد با غضب انسان متفاوت است; اين با عقيده ابن طاووس كه در فلاح 116 / 109 آمده موافقت دارد.
(ابن طاووس در سعد 73، از طبري به توسط شيخ طوسى نقل مى كند; نك‍: جامع 12 / 15 تفسير آيه 17 / هود; و از آنجا طوسى، التبيان 5 / 528).
576. (* *)؟ كتاب تفسير القرآن / ناشناخته سعد السعود 221 - 222 نسخه ء آن، از تفسير آيه 235 / بقره آغاز مى شده است. ابن طاووس به تفسير مؤلف از آيه 7 / آل عمران اشكال مى كند.
577. (* *)؟ كتاب تفسير القرآن / ناشناخته سعد السعود 231 ابن طاووس از نسخه‌اى در قطع " ربع " استفاده كرده است. او به تفسير مؤلف از فواتح " الم " (آيه 1 / بقره) و " المص " (1 / اعراف) به معنى " انا الله اعلم " و " انا الله افعل " [به ترتيب] اشكال مى كند.