سال 415 وفات يافته است (نك‍: ارجاعاتى كه در الغدير آمده است). مق‍: آقا بزرگ در اين باره كمتر اطمينان دارد (النابس صص 158 - 160). شارح از الشريف أبو الحسن محمد بن جعفر المحمدى (زندگى در اواخر قرن چهارم) روايت مى كرده است. ابن طاووس از نسخه‌اى با تاريخ رمضان 433 استفاده كرده كه به قول او به خط سلامى بوده است; روشن است كه چنين چيزى ممكن نيست، بنابراين يا ابن طاووس اشتباه كرده يا اينكه تاريخى كه در اليقين چاپى آمده اشتباه است.
نسبت " الاقساسى " مربوط به قريه‌اى نزديك به كوفه است (نك‍: ابن الاثير، اللباب 1 / 80 - 81، ابن عنبه عمده ص 212 = چ نجف 263; الدرجات ص 505; اعيان 12 / 289).
572. كتاب تفسير القرآن / أبو الحسن على بن ابراهيم بن هاشم القمى (زنده در 307) ذريعه 4 / 302 ش 1316 فرج المهموم 25 - 27 سعد السعود 10، 83 - 88 درباره مؤلف نك‍: Asher - Bar صص 41 - 58. ابن طاووس (سعد 87) ياد آور مى شود كه نسخه ء او مشتمل بر چهار جزء در دو مجلد بوده است. مورد نقل شده در فرج المهموم 25 - 27، نقلى از تفسير قمى از آيه 76 سوره انعام است (= قمى، تفسير 1 / 206 - 207; با اندكى اختلاف). سعد 83 - 84 (كراسه سوم برگ 6 - پ [احتمالا از مجلد اول]) = قمى 1 / 59 (آيه 124 / بقره); سعد 84 - 85 (مجلد اول جزء دوم، كراسه نوزدهم برگ 1 - پ) = قمى 1 / 277 (آيه 33 / انفال); سعد 85 - 86 (مجلد دوم، جزء اول [= جزء سوم از آغاز، به تصريح ابن طاووس]، كراسه هيجدهم برگ 10 - پ) (نقل به معنى) = قمى 1 / 377 - 378 (آيات 94 - 95 / حجر) (بايد توجه داشت كه در نسخه ء چاپى جلد اول با تفسير سوره نحل خاتمه مى يابد); سعد 87 (مجلد دوم، جزء دوم [= جزء چهارم از آغاز]، كراسه سى و هفتم برگ 3 - پ) = قمى 2 / 146 - 147 (آيه 83 / قصص). ابن طاووس در ادامه ء هر نقل توضيحاتى داده است. سند قبل از