بجاى آن از " كتاب الفراء " يا (چنان كه در سعد 267) يا " تفسير الفراء " سخن مى گويد. اما چنانچه از بحث فوق روشن است همه عناوين اشاره به همان تأليف دارد. ابن شهر آشوب نيز به تفسير فراء اشاره كرده و آن را در بين منابع مناقب (1 / 13) ياد مى كند.
آقا بزرگ (ذريعه 4 / 298 ش 1308) اظهار مى دارد كه استفاده ابن شهر آشوب از كلمه ء " تفسير " براى كتاب فراء نشانگر آنست كه مقصود وى از تفسيرى غير از معاني القرآن است. احتمالا اين اظهار نادرست است; اين واقعيت كه ابن طاووس به معاني با عنوان " تفسير " اشاره مى كند نشانه آنست كه ابن شهر آشوب نيز در وضعيت مشابهى بوده است. * تفسير / فرات بن ابراهيم بن فرات الكوفى (زندگى در نيمه ء دوم قرن سوم ذريعه 4 / 298 ش 1309 اليقين درباره مؤلف و تفسير قرآن وى نك‍: سزگين 1 / 539; Asher - Bar صص 37 - 39; مقدمه محمد الكاظم بر تحقيق تفسير الفرات (تهران 1410) (من براى توجه به اين چاپ مديون دكتر Asher - Bar هستم). محمد على الغروى الاردوبادى در مقدمه خود بر چاپ نجف 1354 تفسير الفرات مى گويد: ابن طاووس در اليقين از آن بهره گرفته اما در اليقين چاپى از آن ياد نشده; به گفته محمد الكاظم (مقدمه ص 13) روشن نيست كه هيچ مؤلفى پيش از مجلسى (در بحار) از اين تفسير نقل كرده باشد به استثناى الحسكاني در شواهد التنزيل.
562. * + تفسير / عبد الملك بن عبد العزيز ابن جريج (م 150) سعد 19، 221 درباره مؤلف نك‍: سزگين 1 / 91. سزگين از دو تحرير اين تفسير ياد مى كند كه قطعاتى از آن در تفاسير طبري وثعلبي باقى مانده اند. ابن طاووس يك نسخه ء عالى (نسخه ء جيدة)