نقل شده مشتمل بر فهرست سوره‌هايى است كه در گروه هفت‌تائى با عنوان " اسباع " ترتيب داده شده است. اين ترتيب منسوب به امام على [ع] مى باشد. اصطلاح " اسباع " (يا:
اسباع القرآن)، غالبا اشاره به هفت بخش قرآن دارد كه براى عبادت تقسيم شده است (مق‍: Lane زير مورد). در اينجا معناى متفاوتى دارد: و آن به هفت گروه سوره ها اشاره دارد كه با ترتيبى جز ترتيب موجود در قرآن بوده و بر مبنايى است كه كيفيت آن شناخته شده نيست. هر كدام از اين دسته ها مشتمل بر 15 يا 16 سوره است. ابن طاووس ياد آورد مى شود كه تعداد تمام سوره ها در فهرست 109 عدد بوده و سوره‌هايى را كه در آن نيامده بر مى شمرد. ظاهرا هيچ نوع نظم مشهودى در اين دسته بنديها وجود ندارد جز آنكه دسته ء اول با بقره آغاز شده، دسته ء دوم با آل عمران و... به استثناى آنكه آخرين دسته با سوره صافات آغاز مى شود. در هر دسته از سوره ها، سوره‌هايى كه به بخشهاى بعدى تعلق دارد غالبا (نه هميشه) بعد از سوره‌هايى قرار مى گيرند كه مربوط به بخشهاى پيشين هستند. به عنوان مثال ترتيب سوره ها در دسته ء دوم بدين صورت است: 3، 61، 27، 28، 40، 57، 60، 53، 52، 73، 81، 100، 107، 109، 113.
589. * * تعليق / صفى الدين محمد بن معد بن على الموسوي (زندگى در اوائل قرن هفتم فرج المهموم 55، 211 درباره مؤلف (كه يكى از اساتيد ابن طاووس بوده) نك‍: باب اول فصل اول. در فرج المهموم 55 عنوان كتاب " تعليقه " آمده است. محمد بن معد " تعليق " خود در مجلدى كتابت كرد كه در آن تعداد ديگرى از تأليفات مصنفان ديگر را نيز نوشت. اولين رساله در مجلد (ى كه در دست ابن طاووس قرار داشته) " كتاب العلل " از على بن ابراهيم بن هاشم القمى بود است (نك‍: فهرست ذيل همين عنوان). مورد فرج المهموم 55 نظر مثبت شريف مرتضى نسبت به علوم نجوم را بيان مى كند. در فرج المهموم 211، محمد بن معد مى گويد: تلفظ " نوبخت " " نوبخت " مى باشد.