در سال بعد بازگشت. (49) محتمل است كه بطائحى را بعد از امتناع ابن طاووس برگزيده باشند.
احتمالا ابن طاووس در سال 638 هنوز در بغداد بوده است، زيرا وى از سفرى به سامرا در 13 ذى قعده آن سال سخن مى گويد و محتمل است كه اين سفر را از دار الخلافه انجام داده باشد، (50) اما در سال 641 او به حله بازگشته بود. وى شهر را با دوست و استاد خود محمد بن محمد القاضى الآوي الاعجمي (م 654) براى زيارت نجف در 17 جمادى الثاني 641 ترك كرد و در آنجا در كنار روضه حضرت على [ع] يك كشف عرفانى براى وى رخ داد [فورد على من فضل الله واقباله، والمكاشفة ما كدت ان اسقط إلى الارض]. (51) در نيمه آخر سال 642 او به بازديدى كه در دوره سكونت در بغداد از حله كرده اشاره مى كند. (52) اما اينكه چه چيز ابن طاووس را وادار به ترك بغداد كرده معلوم نيست. ممكن است به دليل مرگ المستنصر و نيز خواست خود وى در داشتن يك زندگى ساكت به دور از حيلههاى شيطانى (چنان كه او بغداد را اين