كتابخانه ابن طاووس (فارسي) - إتان گلبرگ

أبو الحسن العلوى الجوانى، (38) حسين بن عبد الكريم الغروى، (39) ومحيى الدين محمد بن عبد الله بن على بن زهره الحلبي. (40) ابن طاووس شيوخ غير امامى نيز داشته، وى روايت خود از آنها را چنين توجيه مى كند كه نقل از آنها براى شيعه بدليل مصلحتى است كه در روايت از آنها وجود دارد. (41) از جمله آنها: محمد بن محمود ابن النجار (م 643) كه ابن طاووس ذيل تاريخ بغداد او را روايت و تلخيص كرده است، (42) ديگرى مؤيد الدين محمد بن محمد القمى بود كه در عهد وزارتش اجازه روايت از خود به او داده است. (43) المستنصر چند بار كوشيد تا ابن طاووس را به سياست بكشاند، او مى خواست تا به توسط قمى وزير و ديگر امراء به او مقام نقابت تمامى طالبىها واگذار كند. اين اصرار چند سال ادامه داشته اما وى از پذيرفتن آن سرباز زده است. (44) اين پيشنهاد مى بايست ميان سالهاى 623 (شروع خلافت مستنصر) و 629 (سال بركنارى و اعدام القمى) بوده

(٣٨). فلاح صص ٢٤٦ / ٢٢٣ - ٢٢٤، ابن طاووس كتابي [نامه‌اى، في كتابه الينا] كه على به او نوشته نقل مى كند. افندي (رياض ٣ / ٤١٨) اين عبارت را از فلاح السائل نقل مى كند و از آن استنباط مى كند كه على شيخ يا استاد ابن طاووس بوده باشد.
(٣٩). فرحة الغرى صص ١٤٤، ١٤٥، الانوار الساطعة ص ٤٩.
(٤٠). فرحة الغرى صص ٣٦، ١٣٦، نامه دانشوران (درباره آن مق‍: Storey ج ١ / ٢ صص ١١٧٣ - ١١٧٤، ذريعة ٢٤ / ٢١ ش ١١٠) ١ / ١٦٢، الانوار الساطعة صص ١٦٠ - ١٦١.
نيز نك‍: رياض ٥ / ١١٤. اين ادعاى آقا بزرگ (الانوار ص ١٣٦) كه قريش بن السبيع (سبيع) العلوى را بايد يكى از شيوخ ابن طاووس بشمار آورد، نتوانستم به اثبات برسانم. نك‍ -> كتاب فضل العقيق.
(٤١). الاجازات ص ١٩ / ٤٣.
(٤٢). نك‍ -> ابن طاووس، كتاب التحصيل، -> ذيل تاريخ بغداد، سعد السعود ص ٧٣. ابن طاووس از وى اجازه‌اى براى روايت " الجمع بين الصحيحين " حميدي نيز دريافت كرد (فتح الابواب ص ١٤٩).
(٤٣). نك‍ -> فرج المهموم ص ١٨٧. در آنجا القمى به عنوان صاحب الوزير ناصر بن المهدى توصيف شده است. املاى " كثير القمى " كه در فرج المهموم آمده خطاست، درست آن كه در فرج المهموم * (برگ ١٢٥ - پ) آمده الوزير الكبير القمى است. براى " القمى " نك‍: الحوادث الجامعه صص ٣٣ - ٣٥، Hartmann، الناصر صص ١٥١ - ١٥٢.
(٤٤). كشف صص ١١٢ - ١١٤، مق‍: بحار ١٠٧ / ٤٤، روضات ٤ / ٣٣٨ و از آنجا:
٩٢. p, Strothmann. در ابن عنبه، العمدة، ابن عنبه آن گونه كه در نامه دانشوران 1 / 176 نقل شده، خليفه پيشنهاد كننده را اشتباها الناصر لدين الله ياد كرده است.

(٢٥)